‘Alles stroomt’ is een overberoemde filosofische uitspraak.
In dit gedicht stroomt een rivier stroomopwaarts.
Muziek: Het begin van “DIE MOLDAU” van Smetana
HERACLITUS’ FLUX
Als alles stroomt, stroom ik stroomopwaarts
zegt de rivier. Ik ontspring, spat op mijn bedding
uiteen, stenen rollen onder mij door,
dan gruis dan zand.
Daar komen de bruggen mij al tegemoet
met hun vluchtige omarming.
Niets komt tot staan, ik spoel wat los zit
van meegaande kaden.
Nu, breeduit in het trage land, heb ik wind tegen,
komt van het gras de huiver op mijn huid.
Hoe zal ik verlopen? Langs dompers van rompen
mijn zoet met zout verzoenen? Of verzilten
en tussen vissen wegglippen door een kier?
Of uitstel verlangen en voeten van bomen bevloeien,
zijdelings opgestuwd in een appelboom omhoog
verdampen via blad, of na bloei en sappige appels
gewoon door het riool?
Cathrien Berghout